Tijdens mijn verkenningstocht door de betoverende straten van Brugge ontdekte ik een wereld die vaak over het hoofd wordt gezien – de mysterieuze levens die zich vastklampen aan de oude muren van de stad. Terwijl ik langzaam mijn weg baande door smalle steegjes en langs …
geschiedenis van de kruidengeneeskunde Dit magistrale referentiewerk laat honderd inheemse planten de revue passeren. Voor elk van deze planten krijg je een overzicht van wie wat wanneer wist (of niet wist) en waarvoor de plant door de eeuwen werd aangewend: om kwalen te genezen, om …
Look-zonder-look! Het klinkt een beetje als ‘zomer-zonder-zon’, ‘stad-zonder-straat’ of ‘BIB-zonder-boek’. Het is er, maar … het is er niet. Waar haalt deze plant haar naam vandaan? Dat merk je onmiddellijk als je de blaadjes tussen de vingers wrijft. Dan komt er inderdaad een typische knoflookgeur vrij. Je kan je niet vergissen. En toch voldoet look-zonder-look totaal niet aan de kenmerken van de uienfamilie. De leden van die familie zijn allemaal bolletjes waaruit lange holle stengels groeien en waaraan na de bloei mooie broedbolletjes komen. Zo onthult look-zonder-look zijn ware aard: een kruisbloemige die nieuwsgierige geesten blijft verbazen.
Naamgeving
Het mysterie van de Nederlandse naam van deze plant is inmiddels wel opgelost. Je hoeft alleen maar een blaadje tussen je vingers te verfrommelen en meteen wordt de geur van knoflook duidelijk. Maar pas op, je wordt misleid, want het is helemaal geen knoflook! Het is… look-zonder-look!
En toch verwijst de wetenschappelijke naam – Alliaria petiolata (Alliaria officinalis; synoniem: Alliaria officinalis) – weer wél naar de lookfamilie. ‘Alliaria’ verwijst naar die plantenfamilie, maar hier zit de grap: het is niet waar! Het woord “Petiolata” daarentegen, afgeleid van het Latijnse “Petiolātus”, betekent eigenlijk bladsteel, wat verwijst naar de gesteelde stengelbladeren. Het lijkt erop dat zelfs in de botanische wereld misleiding niet uitblijft!
In het “Cruydeboeck” (1554) van Rembert Dodoens wordt de plant ‘Loock sonder loock’ genoemd (deel 5, capitel 69, bladzijde 684). Hij geeft ook een goede beschrijving: “Dit cruyt heeft ierst rondachtighe bladeren/ schier gelijck Violetten cruyt maer breeder grooter ende bleecker van verwen. Tusschen dese coemt die steel voort/ ontrent twee voeten hooch/ daer aen wassen bladeren die langer ende smalder sijn dan die ierste/ ende rontsomme ghekerft/ den bladeren van Netelen niet seer onghelijck/ maer meerder. Die als sy in stucken ghewreven worden/ ghelijck Loock riecken ende smaecken. Aen dopperste van den stelen wassen vele cleyne witte bloemkens/ ende daer naer cleyne langhe hauwkens/ daer in swert saet leyt. Die wortel es lanckachtich dun ende houtachtich.”
In andere talen
Engels: Garlic Mustard Frans: Alliaire, Herbe aux aulx Duits: Knoblauchsrauke
Beschrijving
Binnen de kruisbloemenfamilie is de soort gemakkelijk te herkennen aan de witte bloemen, het blad en – zoals gezegd – de geur. Overigens verspreiden niet alleen de bladeren, maar ook de zaden en wortels deze geur.
Zoals bij alle soorten uit de kruisbloemenfamilie hebben de bloemen vier kroonbladeren. Bij look-zonder-look zijn de kroonbladeren tweemaal zo lang als de kelkbladeren. De plant kan tot 1 meter hoog worden. De hauwen zijn lang, de bladeren aan de voet van de plant zijn lang gesteeld. De bovenste bladeren zijn hartvormig en onregelmatig getand. De stelen zijn niet vertakt, en gaan meestal recht omhoog. De bloeitijd is van april tot juni.
Tweejarige
Look-zonder-look volgt een boeiende, tweejarige levenscyclus met verschillende ontwikkelingsfasen. Tijdens het eerste jaar legt de plant de nadruk op het ontwikkelen van zijn weelderige bladeren, zonder bloesems of zaadproductie. Pas in het tweede jaar begint de plant zijn bloeiperiode, na een winterperiode waarin de wortels worden versterkt voor het komende groeiseizoen. Na deze periode bloeit de plant, waarbij hij al zijn energie richt op het produceren van bladeren, bloemen en uiteindelijk zaad. Dit fascinerende proces illustreert de voortdurende cyclus van groei en vernieuwing die inherent is aan het leven van een tweejarige plant.
Habitat
Wandelend door de bruisende straten van een levendige winkelbuurt, is het niet waarschijnlijk dat u deze plant zomaar tegenkomt. Maar wacht eens even! Onlangs kruiste hij mijn pad op een stadspleintje, aan de voet van een torenhoge kraan, waar hij rustig zijn weg vond om te gedijen. In de gedeeltelijk beschaduwde bermen van wegen, langs oude stadswallen, aan de waterkant, en vooral in de weelderige omgeving van stadsparken en bosranden, is de kans groot dat u hem tegen het lijf loopt.
Culinair gebruik
Het is één van de oudste keukenkruiden. In de middeleeuwen werd het als kruid gebruikt in plaats van knoflook of ui.
In het Engels wordt look-zonder-look “Mustard garlic” genoemd, wat meteen de smaak van deplant correct beschrijft: een combinatie van knoflook en mosterd.
Alle delen van de plant zijn eetbaar. De bloemen zijn een mooie garnering voor salades en de gedroogde zaden werken als mosterd. De lange dunne tapwortel heeft ook een milde mierikswortelsmaak.
De bladeren kunnen het best fijngehakt worden en spaarzaam worden toegevoegd aan salades of gegeten in kaassandwiches. Een “pesto” past ook heel goed bij lamsvlees. Voeg aan het einde van het koken toe aan soepen en stoofschotels, anders zal de maaltijd bitter smaken.
In het vroege voorjaar zijn de jonge blaadjes van de plant erg smakelijk, maar zodra de bloei begint, kunnen de bladeren bitter worden. Op dat moment zijn de bloemen meer geschikt voor consumptie. Wanneer de plant in zaad staat, kunnen de peulen worden gebruikt en kunnen daarna de zaden worden geoogst.
De wortel van de plant heeft een uitgesproken mierikswortelsmaak, maar heeft ook een lichte mosterdsmaak. De wortel wordt geoogst tijdens de groeiperiode in de herfst en winter van het eerste jaar, vóór de bloei van de plant.
Dit plantje is een waardevolle toevoeging in de keuken. De jonge blaadjes lenen zich uitstekend voor salades. Wanneer je de plant verhit, transformeert het subtiele lookaroma naar een scherpere smaak, vergelijkbaar met veldkers.
Van april tot juni kunnen de bladeren en jonge scheuten van look-zonder-look worden gebruikt als kruid in diverse gerechten, zoals salades, groentevullingen, ovenschotels, soepen, kruidenkwark, kruidenboter en zelfs pesto. Het smaakt echt heerlijk gesnipperd op een boterham met pindakaas.
Look-zonder-look is erg voedzaam omdat het grote hoeveelheden vitamine A, C, E en verschillende B-vitamines bevat. Naast deze vitamines bevat look-zonder-look ook nog calcium, kalium, selenium, ijzer, koper, mangaan, magnesium en omega-3 vetzuren.
Recepten
Op de website Oogstenzonderzaaien.nl vind je een aantal heerlijke recepten met look-zonder-look.
Over ‘loock sonder loock’ schrijft Rembert Dodoens in zijn Cruydeboeck (1554) :
“In die medecyne en heeft dit cruyt gheen sonderlinghe ghebruyck/ maer in die spijse wordet van sommighen in plaetse van Loock gebruyckt. Die ongeleerde Apotekers gebruycken dit cruyt voor Scordium/ niet sonder dwalinge/ als schier al om kennelick es.” En verder: “Dit cruyt wordt nu ter tijt in Latijn gheheeten Alliaria/ van sommighen oock Scordotis/ maer en es die oprechte Scordotis niet.
Afgaande op dit citaat werd dit kruid in de 16de eeuw medicinaal niet veel gebruikt.
Uit het feit dat een synoniem voor deze plant Alliaria officinalis is kan men toch afleiden dat het in apotheken een veel gebruikt kruid was. In de volksgeneeskunde werd deze plant gebruikt als gorgelmiddel, bij astma en bij slijmvliesontsteking. Ook werd look-zonder-look gebruikt als kiemdodend middel, antibacterieel en antiwormenmiddel. De plant werkt bloedreinigend, urinedrijvend en bevordert de spijsvertering. Bij etterende wonden en insectenbeten kunnen omslagen met de gekneusde look-zonder-look worden aangebracht op de huid (FLEISCHHAUER, ET.AL., 2017, pp. 104-105).
Vroeger werd het medicinaal gebruikt bij ontstekingen, maar ook bij astma en bij het ophoesten van taai slijm.
Dan werd er een thee van met kokend water overgoten bladeren voorgeschreven of een drankje gemaakt van bladeren die in olie gedrenkt waren. Uit een oud kruidenboek lezen we: “Diegene zo korte adem hebben en astmatisch zijn, dient dit kruid erg goed in olie water gekookt en daarvan gedronken.”
Een aftreksel van de bladeren werd inwendig tegen astma en bronchitis gebruikt. “Het kruid verwarmt en mensen die lijden aan astma hebben inderdaad meer warmte nodig.”
Aftreksels werden ook gebruikt om diarree en darmcatarre te stoppen en om parasieten uit de darmen te verdrijven.
Het sap van de verse bladeren helpt heel goed tegen huidaandoeningen, (eczeem, huidschimmels) en met name tegen abcessen die slecht dichtgaan: kauw op de bladeren en spuug het daarna uit.
Vanwege de vele vitamines en mineralen die het kruid bevat is het eten van look-zonder-look goed voor de versterking van het immuunsysteem. Het verdunt het bloed, verlaagt het cholesterolgehalte, en kan mogelijks helpen kanker te voorkomen.
Belangrijke opmerking
Deze site vervangt geen deskundig advies voor medische behandeling. Raadpleeg altijd een deskundig zorgverstrekker of arts. Ook wat betreft de op deze website aangeboden culinaire recepten mag u deze niet beschouwen als deskundig advies. Daarvoor dient u zich te richten tot een gehomologeerde arts, fytotherapeut of diëtist. Lees daaromtrent onze disclaimer. Klik hier!
Wetenswaardigheden
Look-zonder-look is de waardplant van het oranjetipje (Anthocharis cardamines), een wit vlindertje met oranje vleugelpunten dat vooral in het voorjaar veel opvalt, en van het klein geaderd witje (Pieris napi). Als je aandachtig kijkt en de gracieuze vlucht van het oranjetipje volgt, zul je al snel ontdekken waar look-zonder-look en andere leden uit de kruisbloemenfamilie te vinden zijn.
Zondag 28 april 2024 Op onze derde “safari in de stad” zagen we weer enkele leuke stadsplanten. Op de omslagafbeelding ziet u enkele fraaie exemplaren van het herderstasje (Capsella bursa-pastoris). Over de meeste van deze planten zullen we later uitvoeriger berichten. Een fotoreportage… Link naar …
Stel je eens voor: het is een stralende lentedag en je loopt door de charmante straatjes van Brugge. Plotseling kom je uit op de oude vestingwallen en daar ontvouwt zich een betoverend schouwspel. Een berm langs de weg is bedekt met prachtige roze bloempjes, een …
Dit artikel over de medicinale toepassingen van de witte dovenetel is een bijdrage van onze medewerker Broeder Yvan Jacques, herborist en abt van het monasterium Mariakluizen te Brakel (Zegelsem.)
Ze zijn er weer ! De brandnetels en zijn naaste buur de witte dovenetel of Lamium album L.
Alhoewel ze met de witte dovenetel buren zijn, zijn ze geen familie van elkaar. Het zijn wel een van de eerste bloeiers in de tuin van zodra de zon te voorschijn komt. Ik bespreek de Witte Dovenetel die bij de familie van lipbloemige behoort of Lamiaceae.
De naam lipbloemig verwijst naar de bloem die eruit ziet als een opengesperde muil van een dier. Vandaar de naam Lamium met als oorsprong Lamos dat in het Grieks muil betekent.
Je hebt misschien reeds gemerkt dat achter de naam een afkorting staat. Die afkorting is van de wetenschapper die de plant voor het eerst heeft beschreven. In dit geval betreft het de wetenschapper Carl Linnaeus die de plant beschreef in 1753.
Witte dovenetel komt voor in de gematigde gebieden van Europa en Azië.
Ruk de plant zomaar niet uit als ‘onkruid’ want ze bezit héél wat geneeskrachtige eigenschappen.
Wees gerust, ze prikt niet en je kunt ze dus veilig aanraken. Ben je geneteld door die andere netels, neem dan een blad van de witte dovenetel en wrijf het op de jeukende plaatsen. Ga je wandelen met kinderen en ze hebben tegen de netels gelopen, kijk dan of er in de omtrekken geen witte dovenetels staan. Je bent er zo mee geholpen en de traantjes zullen snel opdrogen omdat het de pijn verdooft!
Medicinaal en culinair gebruik
De ganse plant kan je culinair gebruiken en bereiden als spinazie. Rauw in salades past de bloem zeer goed want ze is zeer zoet van smaak. Je kan er bloedzuiverende en ontstekingsremmende thee van zetten. Tinctuur helpt de bloedingen in de neus te stelpen.
Door de adstringerende werking van de plant vinden vrouwen die menstruatiestoornis hebben heil bij deze plant. Er bestaan zalven met tincturen van deze plant om uitwendig te gebruiken. Inwendig versterkt het ook de baarmoeder.
Eveneens kan je het gebruiken wanneer je een urinewegeninfectie hebt opgelopen. Zijn je darmen gevoelig voor krampen en gassen drink dan thee van de witte dovenetel.
Belangrijke opmerking
Deze site vervangt geen deskundig advies voor medische behandeling. Raadpleeg altijd een deskundig zorgverstrekker of arts. Ook wat betreft de op deze website aangeboden culinaire recepten mag u deze niet beschouwen als deskundig advies. Daarvoor dient u zich te richten tot een gehomologeerde arts, fytotherapeut of diëtist. Lees in dat verband ook onze ‘Disclaimer’ elders op deze website. Klik hier.
Deens lepelblad (Cochlearia danica) is een eenjarige plant die behoort tot de kruisbloemenfamilie (Brassicaceae). De soort komt voor op strandvlakten, in duinen en op dijken. De laatste jaren komt de plant steeds vaker voor langs wegen die in de winter gepekeld worden. Deens lepelblad staat …
Op de muren van het Kantcentrum in de Balstraat bloeit al enkele weken een fris lila bloemetje. Het heet de Kleine Aubrieta. Volgens bepaalde bronnen werd het plantje daar al in 1966 waargenomen en het houdt goed stand. Een echte exoot, een tuinvlieder.(Zie *: Stadsflora van de …
Over hondsdraf hadden we eerder al. Vandaag laten we onze medewerkster Andrea Bleeker aan het woord over de culinaire toepassingen van deze plant.
De eerste blaadjes van de hondsdraf gaan in de sla. De prachtige, blauwe bloempjes kunnen gebruikt worden om borrelhapjes te versieren.
Hondsdraf smaakt lekker in de soep, sla, kruidenboter, omelet, gehakt en aardappels. De blaadjes zijn het smakelijkst in april en mei. Ze hebben een aromatische geur en een beetje bittere, kruidachtige smaak. (Danielle Houbrechts)
Recepten
Voeg de verse jonge bladeren toe om frietjes, salades, soepen en groentegerechten te roeren.
Dompel takjes verse bladeren in beslag, bak en serveer met zout en olijven.
Het verse kruid kan worden gebruikt om een lekkere kruideninfusie te maken.
Tips van Andrea
Van maart tot juni worden de bladeren van hondsdraf gebruikt vanwege hun aroma. Je kunt ze rauw eten om de adem te verfrissen of ze gebruiken om thee, kruidenlikeur, kruidenwijn, schnaps en bier mee te kruiden, of als aroma voor kruidenolie. Het malse blad en de malse scheuttoppen lenen zich van maart tot mei uitstekend als toevoeging in salades, soepen, eiergerechten, quiche, eenpansgerechten, kruidenkaas …
De bloemen kunnen van april tot eind juni gebruikt worden als decoratie in salades.
De smaak van deze bij kneuzing heel aromatische en eetlustopwekkend geurende plant is bitter aromatisch. De bloemen smaken aangenaam zoetig.
(Bron: Eetbare wilde planten, Steffen Guido Fleischhaur, Jürgen Guthmann en Roland Spielberger)
Een ideale plant om de restanten van bewerkt voedsel af te voeren uit ons lichaam. De plant moet je waarschijnlijk wel even zoeken. Het is een plant die zich graag verschuilt in het gras, achter struiken en in de schaduw. Toch is het een veelvoorkomend oud geneeskruid. Een kruid dat vanwege de milde werking ook zeer geschikt is voor kinderen.
De plant bevat verschillende mineralen, zoals Kalium, Calcium en Silicium, maar ook (echte!) vitamine B en C zijn rijkelijk aanwezig in dit kruid. Hondsdraf is een kruid die verwerkt kan worden in soep, salade, in een gebakken ei of wat voor gerecht dan ook. Je kunt er ook een kopje thee van zetten door water wat net van de kook af is over het kruid te gieten. Laat even trekken voordat je het opdrinkt. De smaak is wel erg overheersend, dus begin met een kleine hoeveelheid.
Het uiterlijk van het blad maakt het makkelijk voor ons om te onthouden waar de plant voor te gebruiken is. Het blad lijkt met een beetje fantasie op een nier én op een oor. Twee gebieden waarbij de plant uitstekend van dienst kan zijn.
Kruidenthee van hondsdraf
Als je theedrinkt van hondsdraf moet je waarschijnlijk vaker plassen en dit kan een andere geur krijgen dan dat je gewend bent. Hondsdraf heeft de eigenschap om o.a. de nieren te helpen om overtollige zuren af te voeren. Een onaangename lichaamsgeur, reumatische klachten, allergie, botontkalking etc. zijn klachten die veroorzaakt kunnen zijn door een verhoogde zuurgraad. Maar ook ernstige ziekten kunnen zich makkelijker verspreiden in een lichaam met een verhoogde zuurgraad. Hondsdraf helpt de zuurgraad van het lichaam weer in balans te krijgen.
Niet ieders kopje thee!
Hoewel hondsdraf eetbaar kan zijn, is het niet ieders kopje thee – letterlijk. Sommigen kunnen allergische reacties ervaren, dus het is verstandig om in kleine hoeveelheden te bemonsteren als je een ‘first-timer’ bent. Zorg er altijd voor dat planten niet zijn behandeld met pesticiden of herbiciden voordat ze worden geconsumeerd.
Besluit
Laat hondsdraf niet langer geminacht worden als simpel onkruid! Dit kruid, met zijn betoverende eigenschappen, verdient een ereplaats. Niet alleen is het een lust voor het oog, met zijn sierlijke bladeren en charmante bloemen, maar het biedt ook een verrukkelijke aanvulling op culinaire gerechten en een verbazingwekkende bron van genezing.
Disclaimer
Deze site vervangt geen deskundig advies voor medische behandeling. Raadpleeg altijd een deskundig zorgverstrekker of arts. Ook wat betreft de op deze website aangeboden culinaire recepten mag u deze niet beschouwen als deskundig advies. Daarvoor dient u zich te richten tot een gehomologeerde arts, fytotherapeut of diëtist. Lees daaromtrent onze disclaimer. Klik hier!
Welke plantensoorten dienden om bier te brouwen, leer te looien, inkt, touwen en kleren te fabriceren, papier te maken, om ongedierte te verjagen, vlekken te verwijderen of te gebruiken als tabak-, thee- en -koffiesurrogaat, poetsmiddel, stalstrooisel? Alle planten die in de velden, in bossen en …
Ik heb ‘hondsdraf’ altijd een vreemde, geheimzinnige naam gevonden. Hondsdraf, met zijn mysterieuze klank die een samensmelting lijkt van twee totaal verschillende werelden. Op de één of andere manier roept het eerste deel van de naam beelden op van mijn trouwe, kwispelende viervoeter, terwijl het …
Dit artikel over het medicinaal gebruik van heermoes is een bijdrage van herboriste Andrea Bleeker. Ze ging op bezoek bij collega Yvonne Maassen en zij hadden het vooral over het medicinaal en culinair gebruik van heermoes. De volledige video kan u onderaan dit artikel bekijken.
Onkruid of waardevol geneeskrachtige plant?
“De mens heeft zich met behulp van de planten uit de natuur al duizenden jaren in stand weten te houden. Hoe kan het dat we niet meer op de hoogte zijn van de waardevolle eigenschappen van geneeskrachtige kruiden?”
“Graag vertel ik jullie meer over het waardevolle kruid heermoes. Het kruid is versterkend voor de mens en bevat héél veel opbouwende mineralen. En toch staat het bij de meeste mensen hoog in de top 10 van de meest gehate onkruiden. Heermoes is een kruid wat veel mensen bestempelen als onkruid. Boeren en tuinders mogen hem niet. Die willen hem weg hebben, want hij kan gemakkelijk het hele land, of de hele tuin, inpalmen.“
Oersterk
“Het kruid komt namelijk overal voor op plaatsen waar je het liever niet wil hebben. Het is bovendien bestand tegen heel veel soorten verdelgingsmiddelen. Juist omdat er zoveel chemische onkruidbestrijdingsmiddel werd toegepast in bermen en op akkers – waardoor de grond nog meer verschraalde – heeft de heermoes de kans gezien zich enorm uit te breiden. Heermoes is zelfs in staat om door asfalt heen te groeien. Allemaal tekenen die erop wijzen dat de plant oersterk én taai is!“
“De plant is ook bekend onder de naam akkerpaardenstaart. Er zijn overigens verschillende soorten heermoes. Je kunt ze niet allemaal gebruiken. Sommige soorten zijn zelfs giftig. Verder wordt uitgelegd hoe je de juiste heermoes kunt herkennen.”
“Als je de plant goed bekijkt kun je een zekere overeenkomst zien met onze ruggengraat . Het lijkt wel alsof de natuur ons een aanwijzing wil geven opdat wij zouden weten waarvoor het kruid kan gebruikt worden. Uit onderzoek blijkt inmiddels dat de plant een overvloed aan mineralen bevat die we nodig hebben voor de opbouw van onze botten, nagels, haren en kraakbeen.“
Sporenplant
“Heermoes vormt geen bloemen – en dus ook geen zaden – want hij plant zich in het voorjaar voort door middel van sporen. Hij heeft een fertiele stengel die vroeg in het voorjaar als een soort klein paddenstoeltje uit de grond opschiet. Daarin vormen zich de sporen. Enkelel weken later verschijnen de infertiele stengels.In het begin is het niet meer dan een kaal, groen, dun stengeltje. Het groeit overal tussen de planten door. Het valt niet op omdat het zo’n ijl stengeltje is. Als hij dan doorgroeit en rijper wordt krijgt hij zijn typische ‘zijarmpjes’. Hij voelt heel stug aan en lijkt op een paardenstaart. Vandaar de naam.“
Diepe wortels
“De wortel kan meterslang worden. Heermoes kan onder een brede sloot doorgroeien om aan de andere kant weer tevoorschijn te komen. Voor de bodem is het verrijkend wanneer er heermoes groeit. Onder de grond kunnen we natuurlijk niet kijken, maar we weten dat hij een heel sterk en diep wortelgestel heeft. Als je probeert hem uit te trekken dan lukt je dat niet. De stengel breekt gewoon af, en elk stukje dat blijft zitten groeit weer aan. Door zijn lange wortels is heermoes in staat om mineralen van diep uit de aarde naar de oppervlakte te halen. Hij is zelfs in staat om verontreiniging in de grond te vernietigen.”
Levend fossiel
“Paardenstaarten zijn één van de oudste plantensoorten op aarde. Fossiele resten van meer dan 400 miljoen jaar oud vertonen afdrukken van de plant. Het is een oerplant die miljoenen jaren overleefd heeft omdat hij zo sterk en slim is. Hij haalt namelijk zijn voeding van heel diep uit ‘Moeder Aarde’. Die wortels zitten zo diep en zo stevig in de grond dat de plant haast onuitroeibaar is. En toch… als je de plant aanraakt valt het op hoe gemakkelijk hij breekt. Deze sterke plant, die zo goed kan overleven, is eigenlijk heel fragiel.“
Signatuurleer
“Het bijzondere van dit kruid is dat – als we goed kijken, proeven, voelen en ruiken – we de geneeskrachtige eigenschappen zo van de plant kunnen aflezen. Wij noemen dat de ‘signatuurleer’. De uiterlijke verschijning van de plant vertelt ons iets over zijn potenties en zijn geneeskrachtige eigenschappen. De hoofdstengel bestaat namelijk uit allemaal kleine tussenschotjes, allemaal geledingen zeg maar, die je ook uit elkaar kan trekken. En wat het leuke is, je kan hem ook weer in elkaar steken. Als je dat heel voorzichtig doet blijven ze gewoon weer zitten.” (n.v.d.r. : in de video zie je het gedemonstreerd)
“Die geledingen lijken op onze wervelkolom. Die bestaat ook uit allemaal kleine geledingen (wervels) waaruit de zenuwbanen naar buiten komen. Hetzelfde zie je ook op de knooppunten van de heermoesstengel. De zijtakjes gaan alle kanten op.“
Bron van silicium
“En in onze wervelkolom bestaan de tussenwervelschijven voor een groot deel uit kraakbeen. Dat bevat veel silicium. En heermoes is nu eenmaal een rijke bron aan silicium. Deze stof is een belangrijke bouwsteen voor ons skelet. Het silicium om onskraakbeen en onze tussenwervelschijven op te bouwen, te versterken en te voeden zit gewoon in deze plant. Daardoor voelt de plant stug en schurend aan.Je voelt het silicium gewoon.“
Medicinaal gebruik
“Omdat de plant zoveel opbouwende stoffen bevat gebruikte men hem vroeger vooral om het lichaam te versterken en te herstellen. Beroemde plantendokters schreven het kruid voor om aan te sterken na ziekte, bij klachten aan botten, spieren, kraakbeen, huid, haar en nagels; maar ook tijdens zwangerschap omdat het goed is voor de botopbouw van het embryo. Daarnaast prikkelt de plant je urinewegen en je darmen om afvalstoffen af te voeren. Heermoes geeft een heleboel, maar voert ook af wat overbodig is.“
Infusie van heermoes
“De plant is niet geschikt om te eten. Wel kun je er een infusie van bereiden. Heermoesthee – infusie eigenlijk – maak je door het kruid minimaal vijf minuten zachtjes te koken. (n.v.d.r. De meningen verschillen hierover; sommigen adviseren zelfs een half uur kooktijd). Kook één keer per dag een ruime hoeveelheid water met een flinke eetlepel verse of gedroogde heermoes en bewaar dit in een thermoskan. Drink een liter heermoesthee in kleine hoeveelheden, verdeeld over de dag.”
“De infusie kun je laten afkoelen en in de keuken opsparen voor de andere doeleinden. Bij het aanmaken van een kruidenlimonade limonade, een eetlepel in de jus, kook rijst er in gaar, of gebruik het water bij het bakken van brood. Afgekoelde infusie van heermoes, vermengd met een beetje citroensap en een paar takjes munt, is ook een lekker recept voor eenijsthee!”
Uitwendig gebruik
“Als je last hebt van eczeem, een huidprobleem of – wat veel mensen hebben – zwemmerseczeem aan de voeten of kalknagels, dan kun je de voeten baden in een aftreksel van heermoes. Bereid een sterke infusie en voeg die aan het badwater toe. Of je maakt er een kompres mee. Leg het op de huid of op de nagels. Laat het goed intrekken en je zal algauw verbetering merken. Het helpt als je daarnaast ook nog eens de thee drinkt.“
Niet overdrijven
“Net als bij andere kruiden moet je het gebruik van heermoes niet overdrijven. Kleine hoeveelheden, verspreid over de dag, zijn vaak beter dan een liter thee na elkaar drinken. Gebruik heermoes maximaal drie weken na elkaar. Ga daarna eventueel over op een ander kruid of vraag advies aan een deskundig fytotherapeut.“
“Het kruid is gedroogd te koop, of als tinctuur. De resultaten bij het drinken van thee zijn meestal beter. Hoewel het een zeer goed kruid is, is het altijd raadzaam om bij ernstige klachten of bij medicijngebruik met een deskundige te overleggen of het kruid geschikt voor je is.“
“De plant verdwijnt in de winter, dus als je een goede (schone!) groeiplaats hebt kun je eventueel iets drogen voor ‘s winters. Ik stop altijd een paar handjes van het kruid in een papieren zak en leg dit op een warme plek op zolder neer. Binnen een paar dagen is het kruid droog.”
“Ik hoop dat ik met dit artikel kan bijdragen op een herwaardering van het kruid, waardoor heermoes in de toekomst niet meer in de top tien van meest gehate kruiden komt te staan, maar op de lijst van meest gewaardeerde kruiden !“
Disclaimer
Het gebruik van kruiden is een aloude benadering om het lichaam te versterken en ziekten te behandelen. Kruiden bevatten echter componenten die bijwerkingen kunnen veroorzaken en kunnen interageren met andere kruiden, supplementen of medicijnen. Om deze redenen moet u voorzichtig omgaan met kruiden, onder toezicht van een gekwalificeerde zorgverlener die is opgeleid op het gebied van botanische geneeskunde.
Hoe herken je het onderscheid tussen heermoes en het lidrus?
In Vlaanderen en Nederland komen verschillende soorten paardenstaarten voor, maar de meeste daarvan zijn minstens licht giftig. Enkel heermoes (Equisetum arvense) mag medicinaal worden toegepast, en het is dus belangrijk om heermoes in elk geval te kunnen onderscheiden van de soorten die (ook) algemeen voorkomen, zoals lidrus (E. palustre) en holpijp (E. fluviatile).
Als je ’s zomers akkerpaardenstaart gaat plukken, kijk dan goed of je de juiste soort plukt, want niet alle soorten zijn geschikt. Als je de verkeerde plant hebt dan zie je namelijk dat hij midden In de zomer aan het bloeien is. Dan heeft ie van die kleine zaadbommetjes of bloembolletjes, die aartjes die die sporen verspreiden en aan de top van zijn plant zitten. Die moet je dus niet plukken.
Geheugensteuntje
Bij Heermoes is het eerste lid van de zijtakken is veel hoger dan de stengelschede. Bij Lidrus is het eerste lid van de zijtakken lager dan de stengelschede. Onderstaande foto maakt het wellicht duidelijker.
Wat een heerlijke verrassing! De eerste zonovergoten dagen van de lente hebben een magische transformatie teweeggebracht in de straten van Brugge. Overal waar je kijkt, schitteren de bloempjes van de muurfijnstraal weer in volle glorie! Dit charmante plantje heeft mijn hart gestolen, en het siert …
Dit artikel werd geschreven door Nele Odeur op haar website Scent & Spice. https://www.scentandspice.nlWe danken Nele voor de toestemming om het artikel over te nemen; en we kunnen haar website warm aanbevelen. “Als etnobotanica heb ik wetenschappelijke kennis over het gebruik van planten, als kruidenkundige weet ik …
Het is zaterdag 13 april en de natuur ontvouwt haar meest verleidelijke lentecharmes. De zon streelt genereus de aarde en het kwik klimt vrolijk naar een zalige 20 graden. De belofte van een lunch in de boomgaard van de abdij van Zevenkerken na een schier oneindige herfst – winter is het eigenlijk nooit geweest – drijft ons voort. Maar bij aankomst blijkt de realiteit een subtiele wending te nemen. Het aantal beschikbare tafeltjes onder de bloesemende takken is schaarser dan verwacht. De oorzaak ligt voor de hand. De naweeën van een halfjaar aan regen laten zich gelden. Zodra we het gras betreden, voelen we hoe de nog verzadigde en modderige grond onder onze voeten meegeeft.
Te midden van het gazon pronken talloze madeliefjes, en hun aanwezigheid doet ons haast vergeten hoe doordrenkt het gras nog altijd is. Maar dan, als bij toverslag, vang ik een glimp op van kleine, witte bloempjes tussen het gras. De plant vormt overal dunne zoden. Deze onbekende soort prikkelt mijn nieuwsgierigheid, en gelukkig biedt ObsIdentify uitkomst: Klein bronkruid, 100% zeker!
Het plantje blijkt niet toevallig een indicator van vochtige tot natte standplaatsen te zijn. In de door de regen verzadigde grond van de boomgaard heeft het in het gras een ideale habitat gevonden.
Goddank heb ik mijn onafscheidelijke Canon bij me – zonder dat schatje verlaat ik de deur niet – én mijn plantenloep. Tot mijn verbazing ontdek ik een prachtig groen dingetje dat ik nog nooit eerder heb gezien! Mijn dag kan niet meer stuk!
Beschrijving
De bloemen groeien in kleine losse kluwens met twee tot vijf bloemen. Ze zijn wit, 1-2 mm en trechtervormig. De buis is aan één kant open. De zoom heeft drie kleine en twee grote slippen. Elke bloem heeft drie meeldraden. De blijvende kelk bestaat uit twee bladen.
De slappe, sterk vertakte stengels zijn vaak rood aangelopen, iets doorschijnend en meestal liggend, maar soms opstijgend of in het water zwevend. De planten vormen kussens.
De smalle, tegenoverstaande bladeren zijn iets vlezig, ruitvormig tot eirond en 0,5-1½ cm lang. Ze zijn duidelijk gesteeld.
Groeit op vochtige, kalkarme bodem, op graslanden, langs paden of akkers. Bloeitijd april-mei. Algemeen.
Fam.: Montiaceae (Bronkruidfamilie)
Habitat
Klein bronkruid is in staat onder water te groeien terwijl het toch geen waterplant is. Sterker nog, op het droge droogt hij uit en verkleurt het. Daarom heeft de plant ook vlezige blaadjes. Samen met Groot bronkruid zijn dit de enige twee bronkruidsoorten die in Vlaanderen in het wild voorkomen. De bloeitijd is in april en mei.
Vroegere plantengidsen beschreven Klein bronkruid als een plant die gedijt op zanderige, vochtige akkers, vooral diegene die in de winter nat zijn maar in het voorjaar snel opdrogen. Dergelijke omstandigheden worden vandaag de dag nog steeds aangetroffen op akkers met bodemverdichting of op plekken in weilanden waar vee regelmatig loopt.
Zelfs op de intensief bewerkte grond van boomkwekerijen en vergelijkbare terreinen weet Klein bronkruid indrukwekkende populaties te vormen, vaak in het gezelschap van winterpostelein en andere planten. Het gedijt ook goed in andere omgevingen, zoals kerkhoven, plantsoenen en tuinen. Dankzij zijn korte levenscyclus en snelle zaadproductie weet klein bronkruid handig de nadelen van regelmatig wieden en het gebruik van herbiciden te omzeilen.
Volgens sommige bronnen is het in Vlaanderen vrij zeldzaam, maar zeer zeldzaam in de Polders, de Leemstreek en een deel van de Kempen. Volgens andere bronnen is het in Vlaanderen toch vrij algemeen, maar zeldzaam in Wallonië.
Naamgeving
Montia komt van Giuseppe Monti (1682 – 1760), een Italiaanse botanicus. Monti was een professor in de plantkunde en van 1722 tot 1760 directeur van het ‘Bologna Botanical Garden’. Zijn werken waren een belangrijke bron voor Carl Linnaeus. Het plantengeslacht Montia is naar hem genoemd. Arvensis betekent ‘op akkers groeiend’.
In andere talen:
English: Annual water miners lettuce, Water Blinks, Fountain Miner’s lettuce
Français: Montie des fontaines
Deutsch: Glanzsamiges Bach-Quellkraut
Bijzonderheden
Insectenbezoek is weinig waargenomen en geen wonder, want de bloempjes vallen door hun kleinheid weinig op. Merkwaardig zijn hier de verschillende standen, die de bloem achtereenvolgens inneemt. Voor de bloei is de bloemsteel gekromd, zodat de bloem hangt, tegen de bloei richt hij zich op, om zich na de bloeitijd te verlengen en weer naar beneden te krommen, terwijl hij zich eindelijk weer opricht, als de vruchten openspringen.
Het is opmerkelijk hoe de zaden uit de zaaddozen van klein bronkruid worden verspreid. De bolvormige doosvrucht opent zich van boven naar beneden met drie kleppen. Deze kleppen buigen krachtig naar binnen en snijden de zaden los terwijl ze druk uitoefenen. Uiteindelijk wordt de druk zo groot dat de zaden worden weggeslingerd. Dit gebeurt ongeveer 10 minuten na het openen van de doosvrucht. De zaden worden weggeschoten onder een hoek van 80° à 83° met de horizon en bereiken gemiddeld een hoogte van 60 cm. Ze landen op de grond op een afstand van 50-80 cm, soms zelfs op wel 1,5 tot 2 m afstand.